Strasser
Strasser - miejsce wyhodowania tej rasy powoduje rozbieżności. Nasi południowi sąsiedzi - Czesi są zdania, że została wyhodowana na Morawach w wyniku krzyżowania ras: polski błękitny, ryś polski, pstry czeski, stawak i kurak maltański. Aczkolwiek Hoffman (za Peterfi'm, 1982) twierdzi, że strassery są efektem krzyżowania kuraków florenckich z modeńskimi. Inna teoria głosi, że rasa została wyhodowana przez niemieckiego hodowcę Hermanna Strassera.
Opis wzorca pojawił się w końcu XIX wieku, na wystawach pojawiły się w 1903 w Berlinie i w Hanowerze. Typ mięsny, wyhodowano wiele odmian o różnym ubarwieniu. Mają dużą gładką głowę z szerokim wypukłym czołem. Tęczówka oka jest żółtopomarańczowa, obwódki oczne słabo rozwinięte, sylwetka ma wrażenie masywnej i zbitej. Skrzydła ułożone normalnie, tułów długi o szerokiej wypukłej piersi. Masą ciała dorównują kingom do 1000 g, masę ubojową 600-700 g osiągają w 4 tygodniu. Gołąb Strasser ma charakterystyczny wygląd, z wydłużonym, smukłym ciałem, długim ogonem i wysoką postawą. Należy też podkreślić, ich piękne upierzenie, które występuje w wielu różnych kolorach i wzorach. Są to ptaki o różnorodnym ubarwieniu, takich jak czarne, białe, niebieskie, czerwone, złote i srebrne. Mają gładką strukturę piór, co dodatkowo nadaje im elegancji. Posiadają także mocne mięśnie i dobrze rozwinięte skrzydła, co czyni ich idealnymi lotnikami, dlatego też pokonują długie dystanse. Zdolność lotowa Strasserów jest ograniczona, zasięg hodowli międzynarodowy. W Polsce hodowane są w Mochowie, Poznaniu, Szczecinie i Wrocławiu.
Warto zauważyć, że strassery są bardzo inteligentne, łatwo się je uczy i mogą być szkolone do różnych celów, takich jak wyścigi czy wystawy. Gołębie Strassery są cenione przez hodowców na całym świecie ze względu na swoje unikalne cechy. Jest to rasa, która wymaga specjalnej opieki i odpowiedniego treningu, ale nagroda za inwestycję w tego gołębia jest czystą radością z obcowania z pięknym, zdolnym i inteligentnym ptakiem.
Strassery mają wysoką wydajność. Jedna para rodzicielska strasserów wychowuje do 12 piskląt rocznie. Dają dobre wyniki w krzyżówkach czystej krwi. Różnią się pewną agresywnością. Cechy latające tej rasy nie są rozwinięte. Gołębie żywią się różnymi nasionami i owocami, pomagając w ten sposób w przenoszeniu pyłku z jednej rośliny na drugą. To czyni je ważnymi zapylaczami, szczególnie na obszarach, gdzie inne zapylacze są rzadkie. Gołębie znane są ze swojego charakterystycznego gruchania, które samiec wydaje w celu zwabienia partnerki. Gruchanie służy również do ustalania terytorium i komunikowania się z innymi gołębiami.
Siedliska gołębi obejmują lasy umiarkowane, lasy liściaste, lasy deszczowe, obszary nadrzewne i bagniste. Potrafią szybko dostosować się do krajobrazu wiejskiego, miejskiego i podmiejskiego. Gołębie są uważane za posłuszne, są też bardzo towarzyskie. W przeciwieństwie do innych gatunków ptaków, gołębie często widuje się w grupach liczących 20–30 ptaków. Jeśli będziesz trzymać je jako zwierzęta domowe, najprawdopodobniej zauważysz, że nie lubią przebywać same. Jeśli w pobliżu nie ma innych ptaków, gołębie pozostaną bliżej Ciebie i tolerują trzymanie i dotykanie.
Gołębie posiadają niezwykłe zdolności nawigacyjne i potrafią wyczuć pole magnetyczne Ziemi, co jest zaskakujące, ponieważ nie są gatunkiem wędrownym. Młode ptaki ścigają się na krótkich dystansach od 160 do 500 km, natomiast ptaki powyżej roku ścigają się na dystansie do 1000 km, osiągając prędkość niewiarygodną wręcz prędkość 150 km/h. Tę odległość są w stanie pokonać w ciągu jednego dnia. Maksymalnie siedem lat życia lotowego gołębia nie jest długie, chociaż ptaki, jeśli mają szczęście, mogą dożyć 20 lat. Typowe zagrożenia, na jakie mogą natrafić ptaki wyścigowe, to zła pogoda (nie mogą latać przez mgłę), linie energetyczne, konary drzew i napotkane jastrzębie.