Kingi gołębie
Jak hodować gołębie kingi?
King to rasa wyhodowana w USA, w wyniku krzyżowania twórczego i selekcji skierowanej na cechy mięsne, należy do ras mięsnych. Do krzyżowania użyto ras: duchess, kuraki maltańskie, olbrzymy rzymskie i pocztowe (sportowe). Masa ciała dorosłych gołębi dochodzi do 800-1100g, upierzenie jest białe, czarne, beżowe i inne. Ich sylwetka jest krępa, krótka, o bardzo szerokiej i wypukłej piersi.
Charakterystyczna jest lekka łęgowatość wskutek uniesionych lekko sterówek - po kurakach maltańskich. Skoki i palce nie są opierzone, skrzydła normalne, zdolność lotowa ograniczona - utrzymywane są na fermach w wolierach, ale mogą być również hodowane w gołębnikach z wyjściem na duży dach. Gołębie te są płodne i troskliwe. Para hodowlana odchowuje od wczesnej wiosny do późnej jesieni nawet 12 młodych. Ptaki mają najwyższą nieśność od czerwca do sierpnia włącznie, najniższą od grudnia do lutego. Od jednej pary w sezonie reprodukcyjnym otrzymać można nawet do 12 młodych. Główne kolory upierzenia gołębi kingów to: biały, czarny i beżowy. Są bardzo popularne wśród polskich hodowców gołębi.
- nieśność roczna - 14 jaj
- zapładnialność jaj - 95%
- klujność piskląt - 85%
- śmiertelność do wieku ubojowego - 5%
- śmiertelność wśród dorosłych ptaków - 5%
- ptaki zakwalifikowane do uboju - 75%
- masa ciała młodego gołębia przed ubojem - 0,6-0,7 kg
Nie można ich wizualnie określić płciowo, ponieważ zarówno samce, jak i samice wyglądają podobnie. Jednak uważna obserwacja ich interakcji zwykle pozwala na dość dokładną identyfikację płci. Rasa ta ma również odmianę hodowaną do celów wystawowych na pokazach gołębi. Nosi nazwę Show Kings, aby odróżnić je od odmiany mięsnej. Jest to jeden z najpopularniejszych ptaków pokazowych w Stanach Zjednoczonych i na świecie.
Czy gołębie Kingi latają?
Masa ciała młodych tuczonych gołębi kingów w 28 dniu życia wynosi nawet 700 g. Są to płochliwe ptaki i bardzo niechętnie latają, dlatego koniecznie należy utrzymywać je w wolierach lub na podwórku, lub w zagrodzie.
Rasa ma zasięg międzykontynentalny. W Polsce hodowla też jest dość rozpowszechniona. Główne rejony występowania to: Szczepanów, Warszawa, Poznań, Śrem.
Co najbardziej szkodzi gołębiom?
Występowanie pasożytów u gołębi jest dość powszechne. Szkodniki zaliczane do owadów i pajęczaków szkodzą organizmowi gołębia w różny sposób. Mimo, że niewielka ilość pasożytów nie wywołuje żadnych objawów chorobowych, to większa ich ilość już prowadzi do znacznych uszkodzeń organizmu, a nawet do śmierci gołębi młodych.
- Kleszcze to pajęczaki atakujące gołębie i wysysające krew. Kleszcze, aktywne przeważnie nocą, powodują czasami utratę krwi, że prowadzi to do niedokrwistości. Pisklęta i gołębie młode mogą nawet padać. Polskie gołębie atakowane są przez dwa gatunki kleszczy: kleszcze gołębie i kleszcze ptasie.
- Świerzbowce należą do pajęczaków. Egzystują na skórze lub w jej wnętrzu i w zależności od gatunku odżywiają się krwią, cząstkami tkankowymi lub składnikami budulcowymi pióra. U gołębi występują te same gatunki jak u ptactwa domowego i u innych gatunków ptaków. Znaczna część gatunków świerzbowców żyje cały czas na swoim żywicielu. Jedynym wyjątkiem jest czerwony ptaszyniec żyjący w ciągu dnia daleko od gołębi, ukryty w gołębniku pod siodełkami lub w innych zagłębieniach, a przechodzący na gołębie w nocy.
- Piórojady są owadami. Wśród gołębi występuje 11 gatunków piórojadów. Niemal każdy gołąb ma te insekty, przy czym niewielka ich ilość nie powoduje żadnych większych szkód. Gnieżdżą się cały czas na ciele gołębi i odżywiają się puchem piórowym, materiałem budulcowym pióra, łuskami skórnymi a czasami nawet krwią. Znaczna ilość piórojadów na ciele prowadzi do powstania wyjedzonych dziur w piórach, silnego defektu upierzenia i słabego rozwoju upierzenia u piskląt. Jako, że większość wymienionych pasożytów żyje cały czas na gołębiu, samo ich zwalczanie następuje bezpośrednio na gołębiach. Cykliczne zwalczanie pasożytów jest najlepszym środkiem utrzymania ich w dopuszczalnych granicach.
Profilaktyczne zwalczanie pasożytów należy przeprowadzać w miesiącach letnich co 4 tygodnie, a zimowych co 8 tygodni.