Choroby gołębi

Do chorób których możemy uniknąć przy pomocy szczepień należy paramyksowiroza, wszytkie ptaki które zabieramy na wystawy muszą być zaszczepione. Przed rozpoczęciem każdej wystawy na której będziemy pokazywać nasze gołębie należy przedstawić oragnizatorom świadectwo szczepienia przeciw paramyksowirozie.
W okresie o 3 dni do 3 tygodni po zainfekowaniu organizmu gołębia choroba atakuje nerki, ptak zaczyna wydalać dużo płynu - odchody zwykle otacza kałuża wody.
Zgubne są skutki uszkodzenia centralnego układu nerwowego - objawi się ono przekrzywieniem głowy i niezdolnością do pobierania pokarmu. Gołąb ma też problemy z podlatywaniem do określonych miejsc w gołębniku. Niektóre ptaki da się wyleczyć, inne nie.
Organizm młódków po szczepionych rodziacach wykazuje odporność na paramyksowirozę tylko w pierwszych tygodniach życia. W praktyce przyjęło się szczepić wszystkie młode gołębie między mjem a lipcem półroczną szczepionką - may wtedy spokój przez rok i możemy na wszystkich wystawach okazywać ważne świadectwa szczepień.

Każdego roku stada są atakowane przez kokcydia, różny jest tylko zakres infekcji i wynikająca z niego szkodliwość. Kokcydioza jest chorobą ukłdu pokarmowego, która wywołana jest przez jednokomórkowe pierwotniaki - kokcydia. Prawie wszystkie gołębie są nosicielami kokcydii. U starszych gołębi może rozwinąć się odporność przeciw tej chorobie. Młode jednak padają łatwo jej ofiarą, jeśli kokcydia rozmnożą się w ich jelitach ponad miarę.
Przy silnej kokcysiozie - którą można rozpoznać badając kał, konieczna jest terapia odpowiednim środkiem przeciw tej chorobie, ściśle stosowana wg wskazań weterynarza.

Ornitoza to bardzo groźna choroba, łatwo zarażająca całą hodowlę. U młodych może zdziesiątkować stado, dorosłe osobniki rzadziej stają się jej ofiarami. Ptaki zarażają się bezpośrednio od osobników chorych, przez zarażoną karmę, wodę, kontakt z wydalinami chorego ptaka, również przez wdychanie pyłów w zainfekowanym gołębniku. Znaczącą rolę w roznoszeniu infekcji mają wszoły i roztocza. Ornitoza jest też groźna dla ludzi.

Do podstawowych objawów zalicza się światłowstręt, zapalenie spojówek, katar i biegunkę. Powieki są obrzmiałe, niekiedy sklejone, swędzenie prowadzi do nieustannego drapania – pióra wokół oczu są zmierzwione, a skóra na głowie pokaleczona. Katar zatyka otwory nosowe i znacznie utrudnia oddychanie. Często atakowane są drogi oddechowe, ja również worki powietrzne. Choroba osłabia organizm – gołębie są osowiałe, mało latają, łatwo zapadają na choroby, upierzenie staje się matowe. Długotrwała ornitoza prowadzi do wyniszczenia, otłuszczenia wątroby, zaburzeń pracy serca.