Gołąb Grzywacz

Grzywacz, gołąb grzywacz (Columba palumbus) – średniej wielkości ptak wędrowny z rodziny gołębiowatych (Columbidae), największy spośród gatunków gołębi dzikich występujących w Polsce i jedynym łownym. Upierzenie ciemnopopielate o niebieskim odcieniu.

Głowa i górna część, szyi niebieskawo-szara, pierś jasnopopielata, przyprószona jasno-rdzawo. U starszych sztuk i tych z wcześniejszego lęgu na szyi i po bokach w pobliżu głowy biały pasek. U gołębi grzywaczy ogon od spodu zazwyczaj jest jasnoszary, od góry ciemnoszary, na końcu czarny. Skrzydła ciemno-stalowe z białymi brzegami piór. Na skrzydłach przy zgięciu białe, długie plamy, dziób czerwony. Samica posiada barwy mniej wyraźne oraz słabszy połysk szyi i piersi. Gołąb Grzywacz jest większy od gołębia domowego, jego długość to ok. 45 cm, rozpiętość skrzydeł do 80 cm, masa około 0,5 kg. Grzywacz nie jest zagrożony wyginięciem. Charakterystyczne dla grzywacza są białe plamy na szyi poniżej głowy, młode gołębie jej nie mają.

Grzywacz to ptak przelotny, przebywa u nas od końca marca do końca października, żyje głównie w dużych lasach - najchętniej dębowych - w pobliżu pól i łąk, występuje także w parkach i ogrodach oraz na polach. Grzywacze żywią się przeważnie nasionami zbóż, traw i krzewów, owadami, owocami drzew (buczyna i żołędzie), zjadają także ślimaki i dżdżownice. Preferują dobrze zalesione pola uprawne na nizinach i na skraju lasów liściastych i zwykle unikają siedlisk skalistych i alpejskich, bezdrzewnych stepów i odsłoniętych wybrzeży. Zasiedlają też parki i ogrody na terenach miejskich. Gołębie grzywacze lubią odpoczywać na dużych drzewach, na skrajach lasów lub na pojedynczym drzewie wśród pól. Na gołębie grzywacze można polować w okresie od 15 sierpnia do 30 listopada. Jednak rasy północnoafrykańskie występują na obszarach górskich i rozmnażają się w zalesionych wąwozach. Gatunek ten jest obecnie powszechny w obszarach miejskich, parkach miejskich i dużych alejach. Dlatego kojarzony jest z określeniem gołąb miejski. W naszym kraju grzywacze zasiedliły najpierw miasta w zachodniej części kraju, a w latach 70.–90. XX wieku większe aglomeracje na wschodzie kraju, np. Lublin. Dla przykładu, w Częstochowie pierwsze lęgi gołębi grzywaczy zaobserwowano dopiero w 1992. Obecnie spotykane są w całym kraju.

Gołąb Grzywacz lata niezbyt szybko, czasami osiąga nawet 90 km/h. Samica grzywacza w kwietniu składa 2 jaja, które wysiaduje przez ok 17 dni, ciepłe gniazdo buduje z kawałków gałązek i trawy na wysokich drzewach, w połowie ich wysokości. Grzywacze lęgną się 2-3 razy w roku. Samica grucha grugrugru, samiec gruhu-gruhu.

Co jedzą gołębie grzywacze?

Gołębie grzywacze mają zróżnicowaną dietę, która składa się głównie z roślin uprawnych, takich jak kapusta i zboża, a także orzechy, jagody, owoce i nasiona. Mają tendencję do picia dużej ilości wody, ponieważ nie otrzymują wystarczającej ilości wilgoci z pożywienia, które normalnie jedzą. W ogrodzie gołębie grzywacze będą jeść z karmnika dla ptaków, w rzeczywistości zjedzą prawie wszystko z ptasiego stołu, ale wskazane jest zapewnienie im orzeszków ziemnych, nasion słonecznika i serc, a także mieszanek nasion dla ptaków.

Kiedy przylatują dzikie gołębie grzywacze?

Przyloty grzywaczy następują od końca lutego do początku kwietnia, odloty od września do października. Czasami szczególnie podczas przelotów, tworzy duże stada. Zimuje w środkowej Europie w krajach śródziemnomorskich. Gołąb grzywacz wzlatuje z głośnym trzepotem skrzydeł, przypominającym klaskanie. To jest charakterystyczne dla tego gatunku.

Rasy gołębi lotnych i ozdobnych

Używamy plików cookie, aby zrozumieć, w jaki sposób korzystasz z naszej witryny i poprawić Twoje doświadczenia. Kontynuując korzystanie z naszej witryny, akceptujesz naszą politykę cookies oraz politykę prywatności